کلاکت-clacket
فیلم و سینماکلاکت-clacket
فیلم و سینماانواع برش تدوینی ۲
تدوین مقدماتی | درس چهاردهم: انواع برش تدوینی ۲
میان‌برش یا درون‌برش Intercut
به طور کلی میان‌برش برشی است که تماشاگر را به دیدن جزئیات بیشتری از صحنه‌ای که در حال نمایش است می‌برد، معمولا این برش از نمایی دور به نمایی نزدیک‌تر در جریان یک صحنه با حفظ پیوستگی و تداوم حرکت زده می‌شود.
به طور مثال ما در نمایی دور و تمام قد دو نفر که با هم دست می‌دهند را می‌بینیم، که با زدن برش درونی یا میان‌برش به نمایی نزدیک از دست‌ها که تسلط یک طرف را در فشردن دست دیگری نشان می‌دهد متوجه جزئیات بیشتری از روابط دو طرف می‌شویم. تفاوت این برش با برش پرشی در حفظ اهمیت رویداد در نمای قبل و تکمیل یا تاکید روی جزئیات آن است، هم‌چنین این نما الزاما نباید کوتاه باشد و می‌توان بعد از میان‌برش زدن نمای جدید را برای مدتی طولانی متناسب با کاربرد مورد نیاز نمایش داد.
اگر بدون تغییر زاویه دوربین نسبت به موضوع دو نما با ابعاد مختلف به یکدیگر برش شوند، به این نوع برش Axial cut، می‌گویند.(برش محوری) البته این روش نام‌های دیگری مثل (American cut) برش آمریکایی یا برش کنسرتینا (نوعی ساز شبیه آکاردئون) نیز دارد. بعضی منابع این نوع برش را نوعی برش پرشی می‌دانند، درحالیکه می‌توان گفت میان برش نیز هست، چرا که اطلاعات بیشتری از صحنه به ما می‌دهد.
همان‌طور که قبلا هم گفتیم این نما از فیلم ادیسه ۲۰۰۱ استنلی کوبریک یکی از شاخص‌ترین بر ش‌های انطباقی تاریخ سینماست. برشی به صدها هزار سالِ بعد.
برش انطباقی Match cut
نماهای انطباقی نماهایی هستند که در یکی از رایج ترین شیوه هایِ تدوینِ موقعیت‌های تحت کنترل، یا تدوین کارهایی که به صورت چند دوربینه تصویربرداری شده‌اند به کار می‌روند، در این شیوه برای نرم و غیر محسوس کردن تعویض نما برش را درست وقتی انجام می‌دهند که حرکتی در کادر تصویر در حال انجام است، مثلا در نمای الف شخصیت فیلم را می‌بینیم که در حال باز کردن یک در است، وقتی در را تا نیمه باز کرد، می‌توانیم با تغییر جای دوربین به درون محوطه درست در لحظه‌ای که در نمای قبل در باز شده، یعنی در نیمه‌ی راه، تصویرِ داخل را نشان دهیم که شخصیت در حال ورود است.
در این تکنیک تمرکز تماشاگر روی حرکت باعث نرم شدن و به چشم نیامدن عمل برش می‌شود. به این تکنیک برش آناتومیکهم می‌گویند. این روشی شعبده بازانه و بسیار رایج در تعویض زاویه دوربین و پیش برد دراماتیک رویداد صحنه است، که بعدها به تفصیل در مورد ملاحظات و نحوه اجرای آن صحبت خواهیم کرد.
نمای قرینه یا زاویه معکوس Shot-Reverse shot
به نماهایی که دوربین به تناوب بین دو موقعیت متقابل که معمولا زاویه‌ای حداکثر ۱۸۰ درجه از یکدیگر دارند رفت و آمد می‌کند نماهای قرینه می‌گویند، این نماها غالبا در صحنه‌های گفتگو و موقعیت‌های این‌چنینی مثل دوئل به وفور استفاده می شوند.
استفاده از تکنیک نمای قرینه یا زاویه معکوس دو الزام بسیار مهم در اجرا دارد، یکی رعایت قانون خط فرضی یا قانون ۱۸۰ درجه و دیگری رعایت قانون خط دید، یعنی باید در مرحله تصویربرداری و تدوین نماهایی مقابل یکدیگر قرار بگیرند که دقیقا نقطه نگاه شخصیت «الف» به سمتی از پرده تصویر باشد که در نمای دوم شخصیت «ب» دقیقا همانجا باشد، هم از لحاظ ارتفاع و هم از لحاظ زاویه.
طبق قانون ۱۸۰ درجه یا خط فرضی استفاده از نمای دوربی X خطاست
در درس های آینده با انواع دیگری از نماهای تدوینی آشنا خواهیم شد.
مطالب مرتبط:
