آندری تارکوفسکی کارگردانی بود که شباهتی به کارگردانهای دیگر نداشت. تماشای فیلمهای او بیشتر شبیه یک مدیتیشن بود تا چیزی دیگر و جذابترین وجهه ساختاری فیلمهای او این بود که در آنها همه چیز بازگو میشد. با این وجود هیچ داستان واقعی برای روایت و افشا وجود نداشت بلکه همه چیز تجربهای از مشاهده وقایع به شکل مستقیم و بیواسطه بود. ممکن است برخی فیلمهای او را کسل کننده بدانند، اما وقتی که یک فیلم را تماشا میکنیم دو انتخاب داریم: میتوانیم از چیزی که میبینیم حوصلهمان سر برود یا اینکه در مورد آن به فکر برویم و پایان تجربه خود را حدس بزنیم.
ادامه مطلب ...